معرفی کتاب «بحران روشنفکری در ایران» - 
دسامبر 2008 میلادی

نادره افشاری: «کوشیده ام در این کتاب همه ی آنچه را که به صورت کار پژوهشی یا مقاله ای تحقیقی یا نقد و کارهایی از این دست نوشته ام – منهای داستانها و طنزهام – گردآوری کنم. میتوان گفت که این کار به نوعی مانیفست سیاسی من است که اگر اتفاقی افتاد، یا - چه میدانم - اجل معلقی سررسید، بدون آن که به پیشوازش بروم، جمع آوریشان کرده باشم. چند مقاله ی دیگر هم این سو و آن سو دارم که متن اینترنتی شان را ندارم و متعلقند به دورانی که هنوز درعصر حجر تکنیک زندگی و کار میکردم، یعنی با دست مینوشتم و با فاکس و پست برای نشریات ارسال میکردم که برخی شان را دارم که باید تایپشان کنم و به محض آماده شدن آنها را نیز به این کتاب اضافه خواهم کرد... فشردگی کتاب به دلیل حجم آن است. در واقع این کتاب را برای دوستانی در ایران تنظیم کرده ام که به کتابهام دسترسی ندارند... همین»

جرم بزرگ و بسیار بزرگ این پدر و پسر زخمی كردن پیكر مرد سالاری ی 1400 ساله ی حاكم بر روابط اجتماعی و فرهنگی ی ما ایرانیان بوده است. برخی از این جمهوری‌ خواهان هرگز نتوانستند این جرم مضاعف پادشاهان پهلوی، برای كمی دستكاری در دستگاه مرد سالاری ی حاكم بر جامعه ی آن روز ما را ببخشند. خیلی از همین جمهوری ‌خواهان، خواهان حفظ اسكلت جمهوری ی اسلامی هستند، اما ناگزیر و برای اینكه در این برهه ی تاریخی نیز همچون دوم خرداد 76 به بازی گرفته شوند، جملاتی آزادی نمایانه همچون سید روح‌ الله خمینی در پاریس را در رابطه با زنان در منشورهاشان كپی می‌كنند. واقعیت این است كه اگر این جماعت به واقع آزادی‌ خواه بودند، هیچگاه در برش سال ‌های 56 و 57 چه توده ‌ای هاشان، چه اكثریتی‌ها، مجاهدین و چه بسیاری از منفردینشان عصای دست این استبداد وقیح دینی نمی‌شدند. اگر این حامیان و پشتیبانان حكومت اسلامی در این برهه و با این همه نمره ی صفر در كارنامه‌هاشان همچنان در میدان هستند، به این دلیل است كه می‌خواهند در این فرصت ویژه، بار دیگر مسیر مبارزه ی آزادی‌ خواهانه ی شهروندان ایرانی را كه به ویژه با آزادی‌ های اجتماعی گره خورده است، منحرف كنند، یا دست كم در این سرفصل تازه هم به بازی گرفته شوند.